چطور استعداد بسازیم.

گام اول : شناخت سازو کار و چهارچوب

برای اینکه در کاری باهوش شویم باید مغزمان با ساختار و چهارچوب آن کار آشنا باشد، این اولین گام مغز برای یادگیری یک مهارت و رفتار است ما در عصری که در حال زندگی هستیم وقت کافی نداریم که چندین ماه روی یک مهارت وقت و انرژی بگذاریم تا بتوانیم آن را یاد بگیریم تمرین و تکرار فقط پنجاه درصد مسیر است اما قبل از شروع تمرین ما باید کاری را انجام دهیم تا مسیر یادگیری ما کوتاه­تر بشود، یک تحقیقی انجام شد در دانشگاه آلمان این تحقیق اثبات می­کرد که افرادی که در یک حیطه متخصص هستند ساختار مغزشان در آن مهارت کامل­تر است یعنی به چارچوب انجام آن کار مسلط هستند تحقیقات علوم اعصاب ثابت کرده است که افرادی که در یک زمینه متخصص هستند ساختار مغزشان نسبت به افرادی که در همان کار تازه­کار هستند کامل­تر است این یعنی اینکه افراد متخصص دید واضحی از کل مسیر خود دارند از جزئیات مسیر خود آشنا هستند و می­دانند گام اول چیست گام دوم چیست و…….. تا حالا برایتان پیش آمده است که افرادی که مدرسان خیلی حرفه­ای هستند قبل از این که شروع به تدریس کنند از کل مسیر خود یک دید کلی به مخاطب می­دهند که در مورد چه مسائلی می­خواهند صحبت کنند و هدف اصلی صحبتشان چیست، و این قانون مغز ماست مغز ما می­خواهد از سردرگمی در بیاید تا یک دید کلی از مسیر پیش روی خود داشته باشد، این نکته را به یاد داشته باشید چه قبل از شروع تمرینات و حرکت به سمت آن مهارت دید کلی به مغز بدهید و مغز را با ساختار کلی آن مهارت آشنا کنید و چه این کار را انجام ندهید به هر حال این مورد یکی از مولفه­های مغز برای هر کاری است پس اگر این قانون را رعایت کنید به نفع شماست چون مغزتان دقیقا می­فهمد چکاری باید انجام دهد و دیگر انرژی و وقت صرف تجزیه و تحلیل و بدست آوردن چارچوب آن مهارت نمی­کند و مسیرش کوتاه­تر است پس ما باید آگاهانه چیزی که مغز می­خواهد را به او بدهیم  و اگر ما قبل از شروع حرکت ذهنیت و درکی نداشته باشیم نمی­توانیم خیلی راحت و بی دردسر و مستقیم به سمت هدف خود حرکت کنیم و این قانون مغز است مغز ما می­خواهد ابتدا کل مسیر را بداند و بعد وارد جزئیات شود و صرفا این کار را انجام می­دهد تا از سردرگمی دربیاید و نسبت به آن موضوعی که پیش رو دارد یک ذهنیتی داشته باشد و یک ساختار کلی و نقشه­ی ذهنی داشته باشد زمانی که مغز با یک کار جدید رو برو می­شود می­خواهد بداند آن کار از چه مراحلی تشکیل شده است تا بتواند یک نقشه­ی کلی از کل مسیر خود درست کند. پس برای اینکه هم هدفمند کار کنیم و مسیر کوتاهی داشته باشیم اجزای اصلی آن کار را قبل از حرکت باید پیدا کنید.

گام دوم : صفحه ­ی سفید مغز

شاید این نکته برایتان جالب باشد مغز ما فرق بین تصور و واقعیت را نمی­فهمد ارتباط مغز ما با محیط بیرون از طریق حواس پنج گانه است تنها راه ارتباطی مغز ما با محیط بیرون همین حواس لست مغز ما فرق بین تصور و واقعیت را نمی­فهمد یعنی زمانی که ما در دنیای واقعی با یک موجود وحشتناک روبرو می­شویم یک سری هورمون ترس دلشوره، دلواپسی در بدن ما ترشح می­شود و زمانی که آن واقعه را در ذهن خودمان تصور می­کنیم و به نحوی که آن پنج حس را در ذهنمان تداعی کنیم مغز ما متوجه نمی­شود این اتفاق در واقعیت در حال رخ دادن است یا در حال فکر کردن به آن هستیم و این به خاطر خاصیت منحصر به فردی است که مغز ما به آن مجهز است مغز ما دارای یک پرده­ی سفیدی است همانند پرده­ی سینما که هر چه تصور کنیم مثل فیلم و تصویر روی آن پرده نقش میبندد و میزان اثر بخشی آن به این بستگی دارد که ما چقدر در تصویرسازی ذهنی تبحر داریم یعنی هر چقدر خوب و شفاف تصویرسازی کنیم و آن پنج حس را در ذهنمان تداعی کنیم موفق­ تر خواهیم بود  یعنی همه­ ی رنگ­ها و وقایع را ببینیم همه ­ی بوها را حس کنیم و همه­ ی صداها را بشنویم و همه­ی حس­ها را خیلی شفاف تداعی کنیم دقیقا همان هورمون­هایی ترشح می­شود که ما با آن اتفاق در دنیای واقعی رو به رو می­شویم هر چقدر تصویری که در ذهنمان تصویرسازی می­کنیم به دنیای واقعی نزدیک­تر باشد میزان ترشح آن هورمون بیشتر می­شود و ما احساس میکنیم که آن اتفاق در واقعیت در حال رخ دادن است. بگذارید برایتان یک مثال بزنم الان تصور کنیم که در حال خوردن یک لواشک ترش هستید چه حسی بهتان دست می­دهد قطعا بزاغ دهانتان ترشح می­شود پس شما باید بتوانید خوب و حرفه­ای تصویرسازی کنید تا بتوانید از این خاصیت منحصر به فرد به نفع خودتان استفاده کنید.

اما قسمت دوم تحقیق پروفسور پاسکال لئونه این بود که به گروه دوم گفت که تصور کنند در مقابل پیانو نشسته­ اند و در حال نواختن پیانو هستند و این در صورتی بود که در ذهنشان تمرین می­کردند بعد از تمرین ذهنی در زیر دستگاه سیم پیچ قرار گرفتند تا تحریک عصبی قشر حرکتی مغزشان را مورد بررسی قرار دهند و پاسکال لئونه یک ایده­ی انقلابی در مورد مغز را مشاهده کرد به این نتیجه رسید که مغز داوطلبانی که تصور می­کردند در حال تمرین هستند دقیقا مانند مغز داوطلبانی بود که تمرین عملی را انجام داده بودند در واقع نقشه­ی ترسیم شده توسط دستگاه در هر دو گروه مشابه بود بعدها پاسکال لئونه نوشت تمرین ذهنی باعث سازماندهی و ساختاربندی مغز می­شود و تمرین ذهنی همراه با تمرین عملی منجر به تسلط بیشتر و عمیق­تر می­شود .

                                                    پس اگر میخواهید هوش و  استعدادتان در کاری بالا برود

                                                    و به اصطلاح در کاری باهوش شوید، ابتدا باید ساختار کلی

                                                    آن کار را درک کنید و بعد با تصویرسازی درست

                                                    مسیرهای عصبی ضعیفی در آن کار برای خود ایجاد کنید

                                                    چون هرچقدر از نظر ذهنی و فیزیکی درگیر یک کار شوید

                                                    در آن کار باهوش تر میشوید.